A.completion, accomplishment, τελευτὴν ποιῆσαι [γάμου] accomplish, Od.1.249, 16.126; “κραίνειν τελευτὰν γάμου” Pi.P.9.66; τ. νόστου ib.1.35; “οὐ γάρ μοι δοκέει μύθοιο τ. τῇδέ γ᾽ ὁδῷ κρανέεσθαι” Il.9.625.
2. event, issue, “δεῖξεν πᾶσαν τ. πράγματος” Pi.O.13.75, cf. Thgn.1075; γάμου πικραὶ τ. A.Ag.745 (lyr.); “τ. πρευμενεῖς κτίσαι” Id.Supp.138 (lyr.); “θεσφάτων” Id.Pers. 740 (troch.); “κακοῦ θυμοῦ τ. . . κακὴ προσγίγνεται” S.OC1198.
3. termination, end, οὐδέ τις ἦν ἔριδος λύσις οὐδὲ τ. Hes.Th.637; “μή μ᾽ ἀποσβεσθὲν λάθῃ πρὸς τῇ τ. τῆς ὁδοῦ” Ar.Lys.294 (lyr.); “ἡ τ. τοῦ πολέμου” Th.1.13; “καλλίστην τελευτὴν ἐπιτιθέντες κινδύνοις” Lys.2.47; “τελευτὴν ἔχειν” Pl.Lg.782a.
4. esp. βιότοιο τ. Il.7.104, 16.787; “βίου” Hdt.1.30, 31, cf. And.4.24; “τ. τοῦ βίου τελεῖν” S.Tr.79; “ἐπὶ τελευτῇ τοῦ βίου” Pl.Grg.516a.
b. freq. without βίου, the end of life, death, Pi.O.5.22, Pl.Phd.118, etc.; “τ. ὑστάτη” S.Tr.1256; τελευτῆς λαχεῖν, τυχεῖν, Th.2.44, X.HG4.4.6; “τ. δοῦναι” Id.Cyr.8.7.3; periphr., θανάτοιο τ. the end that is death, Hes.Sc.357, cf. “τέλος” 1.4; “τῆς γηραιοῦ τ. προαποθνῄσκειν” Antipho 4.1.2.
5. with Preps., in adv. sense, “ἐς τελευτήν” at the end, at last, h.Hom.7.29, Hes.Op.333, Thgn.201, S.OC1223 (lyr.); “ἐπὶ τελευτῆς” Pl.Phdr.267d, etc.; “ἐν τελευτᾷ” Pi.O.7.26, A.Th.936 (lyr.).
II. end, extremity of anything, as of limbs, Arist.PA654b24, cf. 685a1, GA720b18, Pl.Ti. 33b, Men.75e.
2. end, close of a sentence, Arist.Rh.1420b2, etc.; of a play, Id.Po.1450b29, cf. Demetr.Eloc.257; of a word, J.AJ 1.6.1.
