Strozzi, Tito Vespasiano Ferrara 1425 - 1505, Borsias, Borsias Bors. Borsias (W. Ludwig, 1977)

Extulit ut merito Leonellum funere frater
Et patriis lachrymans exangues ossibus artus
Miscuit ac tumulo extremos persolvit honores,
Continuo ex omni Italia longeque remotis
5Legati a populis moesti venere dolorem
Susceptum ex obitu Leonelli tristibus omnes
Testantes dictis et amico cuncta favore
Spondentes, quae grata forent et commoda regi.
Omnibus his actae grates, dignisque per urbem
10Accepti hospitiis, et honor simul omnibus ingens
Exhibitus; capti aspectu et sermone benigno
Principis ad patrios laeti rediere penates.
Borsius interea magnarum ingentia rerum
Fundamenta suo sub pectore iactat et altis
15Invigilat regni curis nullosque recusat
Corporis aut animi pariter perferre labores.
Haud secus, aequoreis ubi navita fluctibus alnum
Credidit, exoriens quae sol det signa cadensve,
Spectat et immites ventos occultaque saxa
20Praeveniens oculis vigilantibus omnia solers
Providet, ut tuto valeat procedere cursu.
Principio, placidam praesens clementia quamvis
Detineat mentem truculenta neque imperet ira,
Iustitia frenare malos et crimina poenis
25Ulcisci dignum imprimis putat optimus heros.
Nec minus officiis hominum genus omne verende
Prosequitur civesque suos patriaeque salutem
Cunctis carus amat litesque gravissimus autor
Et vetera extinctis odiis certamina tollit
30Conciliatque animos intenso ac foedere iungit
Sanguinis et proprio succurrit egentibus auro.
Mortales, labor est memorare, quot ille beatos
Efficiat. Quis enim ingentes superantia census
Munera, quis nulla pretii spe narret honores
35Civibus oblatos collataque praemia laudis?
Nec per eum oppressis insontibus occupat ullas
Publica pestis opes ac fisco turpiter addit.
Sed quaecumque prius veteres tenuere coloni,
Decretis mox ipse novis confirmat et addit,
40Si qua petunt; nulloque metu nec legibus ullis
Est melior, sed sponte sua pius omnia semper
Acta videre hominum et nostrae penetralia mentis
Scrutari meritisque putat dare praemia divos.
Ille domos et sacra pio delubra labore
45Aedificat pulchrisque includit moenibus urbem.
Rura quoque et positis villis insignibus agros
Non inhonorata aut celebri sine nomine linquit.
Horridaque armorum studiis exercitus inter
Bella ferox quamvis iuveniles egerit annos,
50Non animi praestantis egens, non inscius artis
Militiae, quam poscit opus, tamen otia pacis
Dat patriae strepitumque insani a finibus arcet
Martis et externas componit foedere gentes.
Tantane Maeonii sacro de pectore fluxit
55Vena senis, tantum divinae Aeneidos autor
Praestitit ingenio, si luce fruatur uterque
Rursus, ut exilem res condere principis huius
Materiam esse putet ac tot benefacta referre?
Tu, cui pandit iter virtus et gloria caelo,
60Cuius ab aethereis fatalem sedibus aevum
Indulsere dei terris, Saturnia quo sub
Saecula nunc redeunt, unde olim fulgere mundo
Vicinum Erigone non indignabitur astrum,
Dexter ades, Borsi! Te nil Praesente monere
65Magnum ego non ausim; nec me fiducia linquit,
Quod mea Permessi libarit parcius undam
Te duce Sandalio sitis exaturata liquore.
Respice ad haec igitur, seu nunc pro pace laboras
Italiae et magnis Veneto retinente senatu
70Consiliis adhiberis adhuc Latiaeque saluti
Prospicis atque inter populos regemque ducemque
Sforzigenam studio medius contendis amico
Non levibus conflata odiis extinguere bella,
Seu maris Adriaci reginam deseris urbem,
75Iam compos voti, et Malemancum ac littora praeter
Laberis in pontum fugiens, ubi brachia portus
Contrahit et vastis allisa immurmurat unda
Aggeribus saxorum indignaturque repelli,
Seu tibi Neptuno fluctus placante marinos
80Semiferi Tritones et undivolans Melicerta
Et quaecumque secant nymphae Adrianitides altum
Connixe adverso propellunt pectore classem
Velaque prosequitur placide spirantibus Euris
Aeolus et magni pecus hinc maris errat et illinc
85Teque tuosque simul proceres miratur et altis
Porticibus turrita novae tabulata carinae,
Qua veheris, pictasque trabes atque aurea celsis
Fixa super ratibus vento volitantia signa
Spectat et ipse pater stupet imo in gurgite Nereus,
90Immenso clamore virum et clangore tubarum
Excitus, ac celeri petit aequora summa natatu
Undique caeruleo disiectis corpore lymphis,
Sive ubi populifer placido iam flumine sese
Obtulit ac portu Eridanus suscepit amico
95Tendentem optatas patriae gratantis ad oras,
Amnis et adversi remorum ingentibus alis
Vim superas lucosque legis ripasque virentes
Teque super custos intento Cynthius arcu
Tela tenet votoque procul fugat orta maligno
100Gaudia terroremque et spes ratione carenteis
Atque gravem insani stimulum strepitumque doloris
Avertit dirumque nephas et mentis avaram
Ingluviem, monstrum, quo nil deformius atra
Styx habet, horrendum fraude et furialibus armis!
105Quae te cumque tenet regio telluris et undae,
Quicquid mente paras, quicquid faris, en age voto
Aspira, o certum mihi numen, et ad tua tandem,
Expectate, veni properato moenia cursu!
Herculeum Virgo caeli statione Leonem
110Expulerat, cum se fidam Rugerius heros
Argentam placido devectus contulit amne.
Haud procul inde locus iuncosi humentia versus
Pascua Bandisoli Nabatheum vergit in orbem,
Altus ubi ingentem ripis sublimibus agger
115Hinc atque hinc fossam cohibet, ne noxius umor
Finitimas segetes stagnantibus obruat undis.
Doctrina excellens, fama pietatis et aequi
Nobilis et longo Malchus venerabilis aevo
Hic Mariae summa sub relligione sacellum
120Struxerat exiguum victum dabat hortus et urnis
Illi potus erat servata capacibus unda
Et sacra voce admonitus ventura canebat.
Hunc igitur cupiens iam pridem agnoscere coram
Affarique virum, fido comitante profectus
125Laurente exiguam sese fert Borsus ad aedem.
Hos hilari postquam venientes fronte sacerdos
Accepit, sedere simul sub tegmine vitis,
Ipse sibi senior parvo quam inseverat horto
Porticibus similem et frondoso fornice textam.
130Atque hunc rectorem templi Rugerius heros
Talibus affatur dictis: "Venerande sacerdos,
Cui pater omnipotens magni mysteria caeli
Scire dedit variosque hominum praenoscere casus,
Si non ulla malae me detestanda cupido
135Fraudis agit iussisque animum caelestibus apto,
Te rogo, ne pigeat, fatorum arcana meorum
Ostendisse mihi, non ut divertar ab aequo,
Sed magis ut mentem ad melius componere nitar,
Lubrica sive aliquid blando Fortuna favore
140Mortali optandum obtulerit, sive aspera laetas
Res inopinato sit turbatura regressu;
Neu reticere velis, Latiis quae tristia rebus
Turba sacerdotum toties praesaga minatur,
Neu ventura neges, si fas ea dicere cuiquam;
145Et quoniam longo instructus cognoscis ab aevo
Plurima et annales veteres causasque latentes,
Ipse aliquid nobis dignum et laudabile narres".
At senior barbam dextra permulcet humique
Lumina fixa tenet tacitus supplexque precatur
150Caelicolas magnos; dehinc talibus ora resolvit:
"Rem mihi difficilem scitu et mortalibus ullis
Non bene tentandam certo sine numine, Borsi,
Nosse cupis. Divina sinet quac dicere Malchum
Maiestas, aperire licet; rex aetheris alti,
155Quae libuit, magna sub mente latentia servat.
Principio multum superis ob maxima, princeps,
Munera te debere vides. Industria certe
Nulla humana tibi tantos peperisset honores,
Ni patris haec summi nutu concessa teneres.
160At tua mortales inter si gloria forsan
Excellit, te crede hominem tamen esse nec ullis
Fortunae illecebris nec fastu insurge tumenti
Iustitiamque cole atque inopem miserare piumque!
Ultima sic tandem sublimis regia magni
165Te accipiet post fata dei et caelestibus addet.
Quae vero miseris mortalibus aspera sacri
Saepe sacerdotes iterant ac saepe minantur
Ore pio, rata nemo negat; gravioraque sontes
Supplicia expectant laturi ob crimina poenas.
170Quod petis, ut vestro conspectu atque auribus istis
Dignum aliquid memorem, non mens ita credula Malcho est
Nec sic tarda rude ingenium experientia tollit,
Ut me posse rear voto satis, optime princeps,
Pro meritis fecisse tuo. At non asper uterque
175Accipite haec, quocumque modo sermo excidet ore!
Sed neque ego referam, quo finxerit ordine mundum
Naturae ille parens, cuius neque dicere nomen
Nec cuiquam fas est animo comprendere numen,
Omnipotens qui cuncta regit, cui nulla dederunt
180Saecula principium ingenito semperque futuro.
Nec loquar, ut tellus rapido de sole calorem
Hauriat utque eadem numquam sit frigoris expers
Lunari rorata globo (contraria quamvis
Inter se pugnent, tamen utraque legibus aequis
185Officio perfungi et concordare videmus;
Namque pari annixu rebus, quaecumque sub alto
Gignuntur caelo, vires alimentaque praestant
Sustentantque simul, donec prodire iubentur
Consilio ac nutu summi patris). Utque profundi
190Aetheris assiduo liquidum per inane meatu
Astra micant, reticere libet, quae saepe feruntur
Multiplices hominum ac rerum portendere casus;
Quos ego non facile adducor mortalibus ullis
Ut rear omnino scrutantibus aethera notos,
195Cum dubitem, paucis stellarum ex ignibus omnes
An liceat caeli vires motusque futuros
Colligere atque ausis ingentibus abdita fata
Extorquere polo et caelestia pandere corda.
Non dicam, velut orta mari vaga flumina vertant
200Ad mare rursus aquas; fluxus causam atque refluxus
Ponti praetereo et salsas quod fecerit undas.
Diluvium antiquum plenamque animantibus arcam
Atque procul regis fugientem immane superbi
Servitium incolumem populum evasisse tacebo,
205Cum sese in geminas partes scindente profundo
Carpsit iter medium et sicco pede pressit arenas
Tutus et infensos hostes post terga sequentes
Hinc atque hinc iterum coiens absorbuit aequor.
Te, venerande senex, sitientis tristia turbae
210Murmura sedantem linquam virgaque potenti
Percussum lapidem subitos fudisse liquores.
Non Arabum referam cecidisse per avia nectar
Inque dapes gratas et respondentia voto
Gustantis vulgi conversum in pocula, nec te
215Tantum amor hic valuit! dilectae virginis ergo
Servitio addictum bis septem, pastor, in annos.
Igniferos vatem currus agitasse per auras
Nunc taceo atque homini iussum consistere solem.
Illa Palaestinae virtus generosa puellae
220Praetereunda mihi est et caesi gloria regis.
Non memoranda mihi auspiciis felicibus Hester
Ulta Syros dirumque senem commissa luisse.
Ille ingens opifex rerum ut se incluserit alvo
Virginis atque illic mortales sumpserit artus
225Numinis ipse sui nec partem amiserit ullam,
Nostis, et ut moriens mortem superaverit utque
Se sponte obtulerit totumque redemerit orbem
Ac secum abductis patribus spoliaverit Orcum
Victor et aetherea se rursus in arce locarit,
230Ipse pater natusque et spiritus una potestas.
Quicquid in Assyria primis sub regibus actum,
Quicquid apud Persas, quo tempore floruit ingens
Graecia, quae gessit Romana potentia, linquam.
Gemmiferi taceo dites Orientis ad ortus
235Translatam imperii sedem et Byzantia regna.
Italiae vero clades rabiemque nefandam
Gothorum et Latias Hunnos regnasse per urbes,
Quem memorare iuvet saevosque novare dolores?
Cum miseras vero dira infortunia gentes
240Undique sic premerent, Venetae mirabile nondum
Urbis opus steterat, nondum aurea templa nitebant,
Marmoreaeque domus caput alta ad sydera nondum
Sustulerant, divique forum memorabile Marci
Pontus erat; quae nunc venerandos curia patres
245Accipit, haud tantae dederat primordia molis,
Delphinesque illic curvi phocaeque natabant.
At tu contentus nos pauca audire canentes
Vera, sed obscuris permista ambagibus esto!
Quod fortasse minus reris, Ferraria magni
250Hospitis adventu laetabitur et tibi ab Arcto
Surget bonos, quo te illustres urbemque domumque.
Gens certare sacra pro relligione parata
Pontificem Tyrrhena dabit, conatibus ille
In mediis spoliabitur; hunc tamen ipse
255Ante suos obitus tua tecta subire videbis.
Quo, miserande, ruis? Socero ne crede nec Alpes
Transgrediare, puer! Si verba monentis amici
Audieris, tristes poteris evadere casus.
Maximus Italiae terror, Sarmatica tellus
260Cui patria est, bello insignis, quem Martis alumnum
Simplex turba vocat, non longe ab limine leti est.
Italicos motus regumque furentia cerno
Cognatorum odia et funesti semina belli.
Res in Flaminia gestas Borgeaque signa
265Cursu incredibili partas volitare per urbes
Conspicor ac versis retro lapsa omnia fatis.
Nec minus hinc atque hinc gentes Aquilonis ab oris
Iam transire suis video cum regibus Alpes
Ob varias rerum causas. Mox regis Iberi
270Illatas Latio classes pugnamque cruentam
Per noctem Lyris ad ripas Linterriaque arva
Quid loquar atque duces Caietae ad moenia captos?
Sanguinis, heu, quantum furibundi insania belli
Hauriet? Heu, quid non dominandi insana cupido
275Audebit? Quo non ruet insatiata libido?
Heu, heu, quot dictu horrendum implacabilis arcus
Inglutiet sontes animas ducetque triumphos?
Ecce dolore gravi et lachrymis manantibus aeger,
Borse, loqui ulterius nequeo, longique senilem
280Singultus vocem abripiunt, et plura vetamur
Dicere. Tu vero memori sub pectore serva,
Maiestas quae tecum olim divina benigne
Egerit, ac meliora etiam speranda merenti!
Aequoris occidui sed iam divertere ad undas
285Phoebus equos properat; surgamus. At ipse latentem
Secessum auguri quoniam dignatus adire es,
Quanta in te pietas, quam sis humanus in omnes,
Ostendis, nec parva quidem tibi gratia habenda est".
Haec ait. Ast illi grates agit optimus heros
290Multa rogans, memor esse velit comitisque suique,
Supplicibus veneranda ciet dum numina votis.
Nec mora, conscensis princeps ac Stroccius una
Argentam revehuntur equis pariterque loquentes
Mirantur, vario quae dixerit ordine vates.
295Iam vaga ad Aurorae populos Phoebumque cadentem
Australesque plagas gelidique Aquilonis ad axem
Magnanimi late volitarat gloria Borsi.
Austricus Arctois procul hinc Federicus in oris
Caesareo tantum vitam contentus agebat
300Nomine et Ausoniam Romanaque moenia nondum
Venerat, ut sceptrum acciperet regnique coronam.
Huic se matronae in faciem conversa potentis
Per somnum Italiae miranda ostendit imago.
Namque videbatur sublimi tangere caelum
305Vertice et ornatum gemmis insignibus urbes
Turrigerae cinxere caput terrasque per omnes
Spargebant claram fulgentia lumina lucem.
Aureus e longa pendens cervice nitebat
Circulus atque pedes preciosa fluebat ad imos
310Palla et proceri velabat corporis artus.
Nec procul intonsis altum de montibus ibant
In mare per virides errantia flumina ripas;
At circum innumeris canebant frugibus arva,
Grataque praebebant iucundae umbracula vites
315Arboribus nuptae, et felicibus insita poma
Pendebant ramis, passimque armenta gregesque
Mollia fertilibus carpebant gramina campis.
Haec ubi sopiti penetravit limina regis
Constitit ante torum et placidis ita vocibus infit:
320"Clarorum altricem Italiam, Federice, virorum
Aspice, quae victrix domui felicibus annis,
Quicquid ab aethereo Sol despicit altus Olympo,
Cuius ad extremas perlata est inclyta gentes
Gloria, quae dominos terris ac numina caelo
325Saepe dedi, quae prima meum provincia nomen
Per laudes illustre novas ad sydera tollo.
Quid sacrum imperii ad regimen delectus adire
Romuleam cessas urbem populosque Latinos?
Clara licet gremio foveat Germania regem
330Gaudeat et tantum gens Austria cernere alumnum,
Te tamen imprimis labor hic petit, hoc tua tandem
Maiestas firmanda loco, dux maxime, si tu
Ipse cupis verus, non nomine Caesar haberi.
Tolle moras igitur nostrasque optatus ad oras
335Auspicibus superis iter arripe! Non tibi ferro
Hic opus, infestos via nec faciunda per hostes,
Cuncta sed invenies placida tutissima pace
Mortalesque tui cupidos votoque faventes.
Primaque Phoebeos ubi lux accenderit ignes,
340Caelicolum templis solemnem laetus honorem
Institue et proceres accitos undique regno
Consiliis adhibe socios comitesque viarum
Delige et Italiam fatis accede secundis!
Neve putes falso tibi somnum illudere visu,
345Quale solet. Ventura dies ubi sydera caelo
Expulerit, nulli visam prius ipse repente
Aedibus in magnis viridem consurgere laurum
Sponte sua aspicies et odoros spargere ramos.
Hinc tibi, Romani ceu mos est sceptra tenentis
350Imperii, foliis decerptis finge coronam
Intextam gemmis, eademque nepotibus arbor
Exhibitura tuis similem servetur honorem".
Sic ait attonitumque ducem somnoque solutum
Ac secum tacita repetentem insomnia mente
355Liquit et in ventos ablata refugit imago.
Iamque diem nondum matura luce parabat
Memnonis alma parens roseo producere curru;
Custodes thalami Herigium Federicus et Elphin
Continuo vocat et mirantibus omnia narrat,
360Quae sibi per noctem acciderint; tum strata relinquit
Laetus et his omnem lustrat comitantibus aulam.
Tectorum ad primos aditus ingentia late
Atria se pandunt. Ibi sacrae munera frondis
Invenit ac tenera divellit ab arbore ramum
365Fatalis lauri iussosque reponit in usus
Divulsum, positisque loco custodibus arbor
Servatur, ne qua hic crescentem iniuria laedat.
Extulerat nonam Oceani de gurgite lucem
Sol niveis invectus equis; non immemor heros
370Austrius oblatae in noctem sibi imaginis et quae
Contigerant, monitusque datos sub corde volutans
Ardet adire urbem et Latias cognoscere terras
Quam primum, hyberni nec syderis horrida curat
Frigora iam caelum Olenia turbante Capella.
375Delectos igitur proceres toto undique regno
Imperat acciri atque locum simul ipse viamque
Concilio indicit magnisque accingitur orsis.
Carus erat regi imprimis Germanicus Arges.
Hunc opibus magnis et nobilitate potentem
380Arcanis spectata fides provexerat altum
Caesareos inter proceres ad culmen honorum.
Nec minus eloquio praestans non vanus haberi
Consiliis meruit, nec rebus summa gerendis
Dexteritas, quocumque animus se intendere vellet,
385Defuit. Ille urbes Italas populosque ducesque
Viderat atque hominum mores callebat et acta.
Ut regem senior certum conspexit eundi,
Talibus ipse ultro stimulis accendit et inquit:
"Non equidem possum non summis tollere, Caesar,
390Laudibus ad caelum, quae tu pulcherrima sentis.
At mihi quae fuerit super his sententia quamquam
Ostendi, cum te Italiam Romamque petendi
Tam cupidum assereres, tamen haec libet addere dictis.
Quorum si qua tuas pars olim contigit aures,
395Omnia nota mihi coram perstringere paucis
Nunc iuvat hortarique, ut coepto sedulus instes
Italiamque petas, ubi sacrae munera cernes
Sedis obire Pium, quo non tibi amicior alter
Clavigeri potuit solio considere Petri.
400Huius consilia ac vires animosaque coepta
Iam trepidos horrere Getas et sistere cursum
Fama refert volucremque retro se vertere ad Hebrum.
Quique nefas auro potius sibi quaerere honores
Quam propria virtute putat Roverella suisque
405Allicit officiis homines captatque merendo,
Egregiis iam nunc tibi se cum fratribus offert.
Magna mente potens et relligionis honore
Ac genere insignis placida te fronte Nicenus
Accipiet, Graiae decus indelebile gentis,
410Canentem gestans veneranda ad pectora barbam.
Hos inter sacrae ceu lumina fulgere sedis
Egregia pietate duos, rex optime, cernes,
Florentes studiis et amicos vatibus ambos.
Horum alter clarum accepit cognomen ab urbe,
415Proxima quae rapidum Ticini surgit ad amnem.
Hic viridi in ripa celeres prope Thybridis undas
Gratam animo requiem geniales aedibus hortos
Addidit et lucis felicibus inter amicos
Disserit immensa caeli de mole profundi
420Aut monitus legit et sacrorum scripta virorum
Aut aliquid dignum meditatur et otia frustra
Nulla terit vacuumve sinit sibi tempus abire.
Ast alter, gentis celeberrima fama Caraffae,
Parthenopen patriam meritis ad sydera tollens,
425Non leve praesidium poterit, dux inclyte, rebus
Ferre tuis studio atque opera, si forte requires.
Nec Tolomenea deerit de stirpe sacerdos,
Pontificis pia cura Pii, spes maxima doctis
Praesidiumque viris, Senensi praesul in urbe.
430Ille ducum ingentes causas populosque tuetur
Consessu fratrum in medio iuvenisque seniles
Maturus gravibus curis iam praevenit annos;
Quaeque prius data sunt, multo maiora meretur
Iudiciis hominum votisque ardentibus olim
435Romanae ad sedis regimen fortasse vocandus.
Ordinis eiusdem, quorum quoque gloria summa est,
Innumeros Romana dabit tibi curia patres
Purpureum capiti indutos de more galerum,
Saepe mihi visos, quorum edere nomina longum est.
440Quid monumenta tibi referam pulcherrima et urbis
Grande supercilium atque novos veteresque labores,
Moenibus inclusos colles celebresque ruinas
Prae se aliquod numen maiestatemque ferentes?
Hinc ubi digressum visendi si qua cupido
445Te ferat ulterius, dabitur cum prole superba
Cernere magnanimum Alphonsi de sanguine regem.
Nec tibi Picenae dominator maximus orae
Praetereundus erit, Musarum cultor et armis
Clarus et Octavi felix Federicus amore.
450Haud procul hinc: celsis positas in collibus arces
Gens Perusina tenet, totum quae nota per orbem.
Braccius inde ingens et Picinina propago
Totque viri illustres fatis felicibus orti.
At lupa, quae Caium custodit sedula fontem,
455Protinus inspecto gaudebit Caesare et atrox
Exuet ingenium et tales placidissima mores
Accipiet, quales urbis gens incola servat.
Nec fabricata deum manibus Florentia post haec
Non adeunda tibi, frater quam Thybridis Arnus
460Dividit et pulchro muros interluit amne.
Illa tot egregios belloque togaque creavit
Una viros, multas ut late ornaverit urbes
Civibus ipsa suis famaque repleverit orbem.
Quod nisi diversum obliquo via limite euntem
465Duceret, Arreti poteris ad moenia gressum
Flectere, Tyrrhenis iam pridem maximus unde
Gentibus affulsit splendor linguaeque Latinae.
Inde gradum referens transmissis Alpibus
Urbes per medias poteris Insubrum tendere ad oras.
470Hic illum Martis sacrum armipotentis alumnum
Sforzigenam invenies, cuius virtutibus ingens
Se comitem dedit et numquam Fortuna recessit.
Aspicies Venetos terraque marique potentes,
Invictam bello gentem et quae legibus aequis
475Temperat imperium, Romanis aemula rebus.
Non equidem dubito, quin haec tu maxima ducas;
Namque ita sunt. Verum hic aliquid mirabile restat,
Quod vidisse animum capiat stupefactaque tanto
Protinus aspectu mens haereat: ille deorum
480Concilio et summi imperio Iovis editus olim
Borsius in lucem, regum genus, aurea quo sub
Saecula iam redeunt, fatis in regna vocatus.
Ille tuum adventum imprimis placidissimus hospes
Expectat fixumque suo te pectore gestat,
485Martius Herculeo iuvenis quem nomine dignus
Spectata pietate colit; nec cedit amori
Herculis in fratrem pulcher Sismundus et omni
Labe carens, praestans animi et cupidissimus aequi.
Tres quoque Nicoleo creti genitore sequuntur
490Estenses iuvenes, insignes laudibus omnes:
Primus erit clara Guronius indole natus,
Iam felix, dulci eloquio pergratus et idem
Moribus ac vita insignis meritisque verendus.
Illum pace bonus sequitur Renaldus et armis,
495Ingenio accedens, quo vulgi obtusus inertis
Sensus adire nequit, naturae arcana retexens.
Quid vero Albertum referam, quem gratia morum
Ornat et egregio praestans in corpore virtus?
Hic quoque dignus avis hominum sibi pectora miro
500Allicit affectu veroque aspirat honori.
Quare, age, ne dubita quemvis superare laborem
Plurima visurus praeclara et consule laudi,
Qua decet, ac proprium, Caesar, ne despice munus!"
His igitur stimulat dictis regem optimus Arges
505Non ingrata monens studiumque accendit eundi.