1. ad Guidum Posthumum
Heu quantis hominum macerat ignibusMentes, Posthume, candidum
Formosae nimium pectus Ianthidis.
Urit, sive oculos movet
5Splendentes paphio sidere pulchrius,
Seu fulva gracilis coma
Incedit superi coniugio Iovis
Digna, aut pierium lyrae
Si plectro tetigit carmen eburneo.
10Tu felix ter, et amplius,
Nec certe superis inferior Deis,
Quem virgo face mutua
Torret, cuique magis dulcia nectare
Iungit molliter oscula.
15Non ipse Alcinoi muneribus potens,
Aut gazis Arabum invides,
Nec voto segetes insatiabili
Fecundae petis Africae,
Contentus teneris nunc satis ac super
20Pulchrae virginis ignibus.
Sed quantis Superum Numina fletibus
Urgebis, quoties fidem
Mutatam, simul et blanditiis dolos
Lamentaberis illitos,
25Qui nunc conspicuo sidera vertice
Tangis, heu nimis immemor
Quam Fortuna rota saepe volubili
Alternas variet vices.
Est scisso levior cortice femina, et
30Irato improbior mari,
Quam nec blanditiis, nec gemitu minis
Asperso, neque sanguine
Iratam proprio concilies tibi
Mentem flectere nesciam.
35Olim me facilis purpureae Venus
Ardebat Cynarae, et simul
Ambos compedibus iunxerat aeneis,
Aspirans Veneris puer.
Nunc versis animi conditionibus
40Haec me viso abit, ut levem
Auriti fugiunt si lepores canem,
Acri saevior Hadria.
2. ad Cornelium Balbum
Frustra, Balbe, quid angimur,Frustra solliciti, quid Superos prece
Delassamus inutili?
An nos terribili bellua centiceps
5Latratu, an Tytii iecur
Exterret lacerum, aut atra novemplici
Styx infusa vado, et bonis
Quae iactat puerisque, et mulierculis
Scandens pulpita lignipes?
10Quod tu Flaminium si satis audias,
Indulgens genio, et choris
Musarum, teneris non sine amoribus,
Omnem tristitiam, et metus
Committes zephyris in mare Caspium
15Deportare fugacibus.
Nam si idem fuerit spiritus omnium (ut
Magnus sentit Averoes),
Ride, quid dubitas? omnia fabulae.
3. ad Lygdam
Unde hic tam gravis inciditCordi error? fera quid tam male perdidit
Mentem rusticitas tuam?
Ut me nec lacrimis victave mollibus
5Ursinae illecebris, tuo
Saltem colloquio admittere, perfida,
Digneris? Satis ac super
Saevitum in miseri fata; quid amplius
Pallentem facibus novis
10Umbram persequeris? Quid nova tendere
Quaeris retia? Num parum,
Quaeso, saevitiae, Lygda, tuae datum est,
Tantis immeritum caput
Demersisse malis? quin etiam tua,
15Eheu, verba mihi negas,
Quae me vel stygiis naufragum aquis valent
Luci reddere pristinae?
O tandem melior supplicibus fave, et
Si quicquam merui, tibi
20Si quando placuit servitium meum,
Istam pone superbiam.
Quod si nec lacrimis tangeris, aut prece,
Si nec te illecebrae movent,
Queis vel semiferi quaeque nurus Scythae ac
25Duri filia Concani
Cedat, saltem, animo si metus est Deum,
Ultricem Nemesim time,
Quae factura brevi est, ut meritas tuae
Poenas saevitiae luas,
30Ni fastu reperis dura modum tuo.
4. ad Septimillam
Amabo, mea cara Septimilla;Ubi blanditiae, libidinesque,
Quas in me facere antea solebas?
Cum me delitias tuas, tuamque
5Spem, et solatiolum tuum vocabas,
Adiurans nihil esse in orbe toto
Me venustius, elegantiusve.
En nunc Flaminius tuus redivit
Urbinum, mea cara Septimilla,
10Secum millia multa basiorum,
Secum illum quoque passerem elegantem
Ferens, quem in manibus tuis tenere,
Qui cum ludere saepe gestiebas.
Dic mi blanditias, libidinesque
15In me fac, mea vita Septimilla,
Nam te plus oculis meis amavi
Semper, assidueque amare pergam,
Donec mors tenebris operta nostrum
Funesto caput ore devorabit.
5.
Abibo, silvae, nam Gibertus accivit,Carissimae silvae mihi; tamen verum
Fatebimur, multo ille carior nobis.
Quod si Giberto in hac recondita valle,
5Saltuque vestro nos Dei frui vellent,
Si nunc legendo, nunc iocando securam
Quiete vitam degeremus in dulci,
Oh quid hilarius, quid beatius nobis?
Sed hunc tenet, tenuitque semper invitum
10Orbis regendi cura, maximi patris
Amor, bonorum supplices preces. At mi
Tam longe abesse, tam diu nefas: quare
Valete silvae, iam valete convalles.
6.
Turri candide, Turri amice, tandemAd te Flaminius redit, nec umquam
A te, si superi favent, recedet.
Ille Flaminius suis ocellis
5Qui te plus amat, ille cui videtur
Nil amabile, cui nihil venustum,
Hic tecum loquitur simulque vivit:
Ecquid sanctius elegante amico?
Cum post tempora longa, post labores
10Viarum varios domum reversi
Illum amplectimur atque suaviamur,
Et dulci dabit allocutione
Dies ducere candidasque noctes.
Haec est vita beata. Non honores,
15Non aurum mihi posco; nil moramur
Quod vulgus colit: est satis superque
Si mihi superi annuant benigni
Vitam degere cum meo sodali.
