1.
Bella canant alii Troiae prostrataque dicantPergama; nec Danaum taceat fera gesta suorum
Conditor Illiados et fortia musa Maronis
Praelia Dardanium memoret cum gente Latina;
5Caesareos necnon praeclaro carmine honores.
Corduba magniloquo genuit quem carmine vates
Concinat, Aeneadum genus alto a sanguine ductum,
Nec fera praetereat crudelia facta Neronis;
In nova fece alius mutatas corpora formas,
10Lascivos alter Veneris describit amores.
At tua magnanimum cur non, Henrice, Britannum
Certa salus, nitidis scribuntur gesta Camoenis?
Nunquid adest genus egregia de stirpe creatum?
Nunquid avi, pater ipse tuus, diademate magnum
15Regali imperium nullo prohibente regebant?
Quod facis fece tuum celebrat fidissima numen
Turba ducum, pelagoque colit terraque potentem.
Non tibi forma deest nec te praestantior ullus
Ingreditur bellum polletque nitentibus armis;
20Et te formosi venerandum corporis ordo
Cuncta etiam virtute facit - non omnibus, inquam,
Quod commune quidem. Quid plus tua facta venerare?
Cur tua non potius celebretur fama tonanti
Carmine, cum tu sis mortali dignior ullo
25Laudari versu mittique ad sidera terso?
Tum gravis Henrici regis praesentia terras
Hibernae egregii gelidas et sola benignus
Regna Britannorum populis sub lege tenebat.
2.
Nam mihi magnanimi regis cantanda BritannumMaiestas sacrata, sonis memorandaque quondam
Illius acta meis, gelidae qui temperat oras
Hibernae, sine fraude ulla, sed Marte feroces
35Saepe quatit Gallos, cui dara Britannia paret,
Insula dives opum, duri Mavortis alumna:
Albion hanc olim patres dixere Latini.
Sed mihi des veniam, quaeso, clarissime regum,
Et mihi parce, precor, nostri si carmina tantum
40Ingenii madefacta haud sunt Heliconis in undis,
Illius quantum vatis quem antiqua Tholosa
Gallorum genuit urbs, ortu regia claro,
Cui non deficiunt praecordia sacra Platonis,
Alta Maroneae cui non facundia musae.
45Mellifluum Ciceronis habet genus ille loquendi,
Qui te - fama volat - numeris celebrare canendo
Coepit et egregias de te contexere laudes.
Grandia facta simul. Hederas ego nuper amavi
Et rudis Eurotam quamvis cum fontibus undas
50Thespiadum colui, sterilis tamen excipe musae
Munera, nam sterilis nunquam meliora colono
Semina reddit ager, nec debita reddit egeno
Foenora. Si nobis dederis in carmine vires
Et mihi te placidum, tum me non surgeret alter
55Altius in numeris, et te laudesque tuorum
Sidera ad alta poli gravi ore extollere vena
Protinus aggrederer. Timidae auxiliare carinae:
Sic tua gesta tuae semper laudesque profundi
Pectoris in versu maneant, rex magne, perenni.
3.
Tum gravis Henrici praesentia terrasHibernae egregii gelidas et sola benignus
Regna Brittanorum populis sub lege tenebat.
4.
Talibus obstupuit dictis, rex atque petentiNulla dedit responsa viro; sed voce superba
Tandem est affatus: Vestro capta oppida regi
Non animus nobis nec reddere dona quotannis.
145Nil timeo externis surgentia bella Britannis.
5.
Classica pulsa sonant, perit ardua sidera clamor240Protinus, et volucrum fremitusque auditur equorum.
Volvuntur celeri pulvisque per aethera cursu
Atque globus, liquidusque tonat clamoribus aer.
6.
Salve, rex regum, cui diis est aequa potestas,300Quo nihil egregius toto viget orbe: salutem.
Quam moestus forti mittit tibi Carolus ecce.
Praeterea haec memorat: si vis curo gente Britanna
Ad patrios remeare lares, dabit ille tributum.
(Non nisi iusta petit) certumve numisma quotannis.
305Et quae militibus solvisti praemia reddet.
7.
Rex postquam Henricus habuit sua dona, BritannisMoenia Galligenae regis simul arva relinquunt:
Protinus, intrarunt proprios sua tecta penates.
Tum victor superis grates agit atque Sabaea
320Thure replent aras reditu pro quisque sacerdos
Henrici regis, tenduntque ad sidera palmas.
Nec tua praetereant nunc Angligenumque o patrone
Numina, qui curo rex noster fera bella movebat
In Gallos, quotiens tu spectabaris Olympo.
