A.feast on, eat, δελφῖνες ἐθοίνων ἰχθῦς dub.l. in Hes.Sc.212.
II. feast, entertain, “φίλους” E.Ion982; τὸ δεῖπνον, τό μιν ἐκεῖνος σαρξὶ τοῦ παιδὸς ἐθοίνησε (v.l. -ισε) the feast, which he gave him upon his son's flesh, Hdt.1.129.
2. more freq. in Med. and Pass., fut. “-άσομαι” E.El.836, Cyc.550, -ήσομαι (ἐκ-) A.Pr.1025 codd.: aor. 1 ἐθοινήθην (v. infr.): aor. 1 Med. “-ησάμην” Nonn.D.5.331, AP9.244 (Apollonid.): pf. “τεθοίνα_μαι” E.Cyc.377 (prob.).
a. abs., to be feasted, feast, banquet, once in Hom., ἐς δ᾽ αὐτοὺς προτέρω ἄγε θοινηθῆναι lead them in to feast, Od.4.36; “παρὰ κλαίουσι θοινᾶσθαι” E.Alc.542: “θ. καλῶς” Cratin.164.
b. c. acc., feast on, “μῶν τεθοίναται ἑταίρους;” E.Cyc.377; σὲ ὕστερον θοινάσομαι ib.550; “θ. τὰ ζῷα” Porph.Abst.2.2: c. acc. cogn., “θ. παστήρια” E.El.836: c. gen., “ἅλις λεόντων ἐστί μοι θοινωμένῳ” Id.Cyc.248; “θοινήσατο θήρης” AP9.244 (Apollonid.); of an eating sore, “σάρκα θοινᾶται ποδός” E.Fr.792, cf. Arist.Po.1458b24: