a. “οὕτως”, thus
I. after oratio recta “ὣς ἔννεπεν” O. 1.86 “ὣς ἆρα μάνυε” O. 6.52 “ὣς ἦρα θεὸς σάφα εἴπαις” O. 8.46 “ὣς φάτο” P. 3.43, P. 4.120, I. 8.45 “ὣς ἄρ᾽ ἔειπεν” P. 4.156 “ὣς ἄρ᾽ αὐδάσαντος” P. 4.232 “ὣς ἄρ᾽ εἰπών” P. 9.66 “ὣς ἤνεπε” N. 10.79 “ὣς ἄρ᾽ αὐδάσαντος” N. 10.89 “ὣς ἦρα εἰπὼν” I. 6.55
b. “ὥσπερ”: (Schwyzer, 2. 667, cf. “ὡς” a. “α.”) “μαθόντες δέ, λάβροι παγγλωσσίᾳ κόρακες ὣς ἄκραντα γαρύετον” O. 2.87 “ἀβάπτιστος εἶμι, φελλὸς ὣς ὑπὲρ ἕρκος ἅλμας” P. 2.80 “ἀλλ᾽ ἀνεγειρομένα χρῶτα λάμπει, Ἀοσφόρος θαητὸς ὣς ἄστροις ἐν ἄλλοις” I. 4.24 “ἀλλ᾽ ἐγὼ τᾶς ἕκατι κηρὸς ὣς δαχθεὶς ἕλᾳ ἱερᾶν μελισσᾶν τάκομαι” fr. 123. 10.