‘κατιόντος γοῦν τοῦ οἴνου ἐς τὸ σῶμα, ὥς φησιν Ἡρόδοτος ῾I 212',' ἐπαναπλέει κακὰ ἔπεα᾽ καὶ μαινόμενα. Κλέαρχός τε ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Κορινθίοις φησίν ῾II 409 K':'οἶνός σε τρώει μελιηδής, ὅς τε καὶ ἄλλους
βλάπτει, ὃς ἄν μιν χανδὸν ἕλῃ μηδ᾽ αἴσιμα πίνῃ.
οἶνος καὶ κένταυρον ἀγακλυτὸν Εὐρυτίωνα
ὤλεσ᾽ ἐνὶ μεγάρῳ μεγαθύμου Πειριθόοιο,
ἐς Λαπίθας ἐλθόνθ᾽. ὃ δ᾽ ἐπεὶ φρένας ἄασεν οἴνῳ,
μαινόμενος κάκ᾽ ἔρεξε δόμοις ἐνὶ Πειριθόοιο.
εἰ τοῖς μεθυσκομένοις ἑκάστης ἡμέραςΞενοφῶντος δὲ τὸν Ἀγησίλαον ῾V 1' '... ‘μέθης μὲν ἀπέχεσθαι ὁμοίως ᾤετο χρῆναι καὶ μανίας, σίτων δὲ ὑπερκαίρων ὁμοίως καὶ ἀργίας.' ἀλλ᾽ οὐχ ἡμεῖς γε οὔτε τῶν πλεῖον πινόντων ὄντες <οὔτε> τῶν ἐξοίνων γινομένων πληθούσης ἀγορᾶς ἐπὶ τὰ μουσικὰ ταῦτα ἐρχόμεθα συμπόσια. καὶ γὰρ ὁ φιλεπιτιμητὴς Οὐλπιανὸς πάλιν τινὸς ἐπείληπτο εἰπόντος ‘ἔξοινος οὔκ εἰμι᾽, λέγων ‘ὁ δ᾽ ἔξοινος ποῦ;᾽ καὶ ὃς ‘παρ᾽ Ἀλέξιδι ἐν Εἰσοικιζομένῳ ῾II 318 K':'
ἀλγεῖν συνέβαινε τὴν κεφαλὴν πρὸ τοῦ πιεῖν
τὸν ἄκρατον ἡμῶν, οὐδὲ εἷς ἔπινεν ἄν.
νῦν δὲ πρότερόν γε τοῦ πόνου τὴν ἡδονὴν
προλαμβάνοντες ὑστεροῦμεν τἀγαθοῦ.
ἔξοινος ἐποίει ταῦτά γε᾽ἔφη.
